Week #2 Indonesië - Java

We wisten dat Java bezoeken een tandje intenser zou worden dan ons verblijf op Bali, omdat ze in Java niet zo ingesteld zijn op westerse toeristen. Op zaterdag vertrokken we s'ochtends met de taxi naar Ubung. De taxichauffeur zei dat als we de vulkaan Bromo wilden bezoeken, we beter een directe bus naar Probolinggo konden nemen in plaats van eerst naar Gilimanuk te gaan. Dit advies volgden we op en we waren uiteindelijk zo'n 9 uur onderweg met enkel Indonesiërs die geen engels spraken. Eenmaal aangekomen werden we de bus uit gelaten en afgezet bij een tour office om half 12 savonds. Dit vonden we vreemd aangezien iedereen gewoon per stad in het centrum vrij werd afgezet. De man vroeg ons mee naar binnen en begon te vertellen over de tour naar Bromo die hij aanbood. Echter waren wij nogal duf van de reis en wilden we gewoon een hotel gaan zoeken zodat we konden gaan slapen. Desalniettemin bleef de man aandringen dat hij ons dan diezelfde nacht zou meenemen naar een vriend van hem voor de prijs van €65 pp. om de zonsopgang van de vulkaan Bromo te zien. Omdat we kapot waren wilden we gewoon een hotel zoeken en na wat aandringen bracht hij ons uiteindelijk naar een door hem gekozen hotel zodat hij ons dan kon ophalen de volgende dag. Hij bleef er ook bij toen we onze kamer toegewezen kregen, zodat hij zeker wist waar hij ons kon vinden. De kamer was vies en zat vol met gaten, schimmel en kakkerlakken waardoor we besloten weg te lopen naar een eventueel ander hotel (niet wetend of we er een zouden kunnen vinden). Na drie kwartier lopen kwamen we bij een motel direct aan de snelweg.

De volgende dag wilden we de stad verkennen en onze tour naar Bromo zelf plannen. Echter bleek dat het moeilijk was om onder zo een dure tour uit te komen. Omdat we nogal bekeken en gefotografeerd werden op straat (er was een parade gaande in de hoofdstraat en de parade kwam naar ons toe om met ons op de foto te kunnen, erg grappig), besloten we toen dus maar om door te reizen naar Yogyakarta met de trein, waar we verbleven in iemands huisje bij de sloppenwijken (ertegenaan). Dit was heel leerzaam voor ons. We hadden een bed maar voor de rest waren het basisomstandigheden (niet kunnen douchen, enkel een emmer water over je heen, een soort franse wc's etc). Ook zaten er geen volledige ramen in de muren en werd je dan ook ochtends wakker van motoren en uitlaatgassen. Het was hier dat ik het moeilijk kreeg met mijn gezondheid. Inmiddels gaat het gelukkig al beter. De mensen daar deelden wat ze hadden met ons qua eten en we hebben veel nieuwe Indonesische gerechten geprobeerd. Een oude man vertelde ons over Indonesië, over de cultuur, politiek (corruptie, dictatuur) en religie (moslim) en dat het minimumloon rond de 150€ per maand ligt. De kinderen daar krijgen les van iemand die in het huis woonde omdat er geen geld is om ze naar school te laten gaan. De kleintjes vroegen ons om dollars omdat ze zagen dat we wit zijn, en dus rijk en beroemd (dit legde de oude man ons zo uit).

Na drie dagen wilden we ons toch echt even goed kunnen wassen en nu zitten we dan ook in een hotel. Morgen gaan we naar de grootste boeddhistische tempel ter wereld, Borobodur. Dit is UNESCO werelderfgoed. De hindoestaanse tempel Prambanan hebben we deze week ook bezocht. Helaas was hij deels ingestort door de aardbeving in 2006.